'Are you suffering?'. Met deze vraag begint de ethiek, is de boodschap van Richard Rorty. Met name in zijn bundel 'Contingency, solidarity and irony' voert hij een pleidooi dat een eigentijdse vorm van pragmatisme inhoudt. 'Philosophical writing should not help us get closer to the truth. It should do the opposite: Cure us from the desire for it,' en meer van die verfrissende uitspraken. 'It would help make the world's inhabitants more pragmatic, more tolerant, more liberal, more receptive to the appeal of instrumental rationality.'
Nog een citaat: 'Pragmatism insisted that we are acting creatures, and our opinions and ideas are tested in action. A person's idea of 'a chair' may not correspond to the object 'as it really is in itself'; but since the idea of 'a chair' is part of the plan to sit down, there is an objective test involved: You either succeed or fail to sit down. Ideas come into contact with reality through action, not through comparison only. Action thus tests our conceptions against what is outside them.'
'Are you suffering?' is volgens Rorty de centrale morele vraag van de postmoderne cultuur. Het enige dat in een seculiere liberale samenleving telt, is dat mensen vatbaar zijn voor vernedering, wreedheid, pijn en lijden. Rorty vindt dat we met z'n allen het lijden het best kunnen verminderen of voorkomen. In zijn eigen woorden: 'One can want to relieve suffering without having an interesting answer when Socrates asks you why you desire this' (Papers, 2: 198). 'Dat kun je niet uitleggen, je kunt het alleen maar proeven,' was lang geleden de boodschap van een STER-spot voor een bepaald merk soep.