Donderdag 10 april 2008 - 'Dragen'

'There is a tale told of a Chinese sage, a wise man with great zest for life and for the countless adventures that life served up. We could say that he was in love with life no matter what. He wasn’t happy because he didn’t know any better; he was well acquainted with pain and loss and the sure knowledge that one day he would die. He wasn’t anxious about what was to come – good or ill; nor was he euphoric when days simply blossomed. He just opened his heart to the mixed and glorious bag of what he experienced as it happened. He was widely loved and admired for his kindness, his good humor, and his wisdom. There was just one habit of his that folks found curious, in fact downright strange. He rode his mule backwards.
His friends asked him outright, “Why is it that you seem to have life so together, but you ride your mule backwards?” His response was always the same: “It makes no difference where you are going. Where you are going is not important. It is what you do along the way that makes all the difference.”
This gave folks cause to wonder about their own approach to life, focused as they were on what lay ahead. So they asked him, “How then should we respond to life?”
His answer came naturally: “Don’t become proud over what seems to be your triumphs; don’t become despondent over what you might call tragedies. The flux of life holds joy and sadness, celebration and suffering; everything that happens to you is simply a way to shape your character. When you go through times of hardship, you will benefit as much as when you know fortune. Cooperate with whatever happens to you, that you might grow in strength of character.'
(Gelezen in 'The resilient spirit', door Polly Young-Eisendrath, p. 5 en 6)

Op het moment van sterven worden de beslissingen licht. Op dat moment is het leven helemaal gereduceerd tot zijn eenvoudigste eenvoud. Tot ademen en niet-ademen. Tot leven van de ene ademhaling naar leven van de volgende ademhaling.

In het leven zelf doen zich ook van die momenten voor, waarop leven gereduceerd wordt tot kiezen. Gereduceerd. Je kunt dan alleen maar ‘zijn’ zoals het dan ‘hier en nu’ is.

Ik ben trouwens wel aan het genezen van het bijbelse idee dat mens-zijn ‘twee-zaam’ is. Ik begin in elk geval te vermoeden hoe ontzettend moeilijk dat is.

Het enige dat echt telt, dat is dat ik gewoon mijzelf ben en accepteer wat er is. Mijn gevoelens en verlangens zijn belangrijk, maar uiteindelijk telt alleen dat wat er is. Ongeacht wat de anderen ervan vinden of zeggen. Zo zal ik zijn, onafhankelijk van jou. Jij zult ook vrij moeten worden, zoals je bent. En het kan nooit iets zijn, wat ik wil. Het zal altijd zijn wat je zelf bent en wat ik zelf ben. Ik ga me niet gedragen als in een examen. Ik ga juist heel erg zijn wie ik ben, ik ga helemaal los, ongeacht jouw verwachtingen. Je mag meedoen met me, graag zelfs, of desnoods niet. Maar in geval van ‘niet’ zal het voor altijd ‘niet’ zijn. Ik ga alleen honderd procent voor jou als jij honderd procent voor mij gaat. Pas als jij kunt sterven voor mij, kun je leven voor mij.

Elke seconde zal ik leven vanuit de openheid, vanuit de leegte. Om ontvankelijk te zijn voor wat is en komt. In welke situatie dan ook, in welke relatie dan ook. Misschien betekent dit ‘het afleggen van wat kinderlijk is’.

Alle verwachtingen, alle hoop, alle verdriet, alle wanhoop, alle angst – álles laten varen. En alleen leven in ‘hier en nu’.

De thema’s zullen zijn: openheid, leegte, vorm.