Zondag 23 september 2007 - Laura: 'Alles is te relativeren. Maar relativeren is niet alles'

Vandaag met mijn oude vriendin Laura naar het strand in Vrouwenpolder (Zeeland) geweest. In tegenstelling tot mij durft zij gewoon te zeggen: ‘Veel dingen wil ik gewoon niet weten. Je kunt niet alles hebben in het leven’. Waarna ik dan steevast met grote ogen opkijk, want ik wil meestal van veel dingen het naadje van de kous weten.

Verder heeft zij altijd de gewoonte om nóg meer dingen op losse schroeven te zetten dan ik. Ze vraagt soms meestal verder door dan ik. En dat ervaar ik als erg verfrissend. Niet dat ze het erom doet, maar ze brengt me beetje bij beetje wel een leuke methode bij. Ze zegt dus eigenlijk: het is allemaal nóg relatiever dan jij denkt, en bovendien moet je heel erg oppassen met denken. Beleef eerst maar en zie dan maar verder. Niet verder vooruitkijken, elke situatie vraagt om totale herbezinning. Pfff. Toe maar. En zij kan het weten, want zij doet het zo.

Ze doet me daarmee denken aan het opstel van de Pools-Engelse filosoof Leszek Kolakowski, die ooit een opstel schreef: 'Lof van de inconsequentie’. Een handige manier van leven is om gewoon inconsequent te zijn. Maar dan ook helemaal: je moet ook inconsequent zijn in je inconsequent zijn, consequent dus.
Zo denk ik dat Laura het ook doet: alles is relatief, óók het relativeren. Maar denk niet dat het zomaar zover is. Pas als het relativeren onhoudbaar wordt, pas dan moet je ermee ophouden. Al met al is het wel een methode om veel dingen boven tafel te krijgen.

Lijkt me een goed plan.

‘Het leven is: er zijn verdrietige dingen en er zijn gelukkige dingen. Het gaat erom de gelukkige dingen te zoeken en de verdrietige een plekje te geven.’ Dat zei ze vandaag ook nog. Er zijn dus niet zoveel belangrijke tegenstellingen. Het geluk is zo zoet, omdat het ongeluk zo wrang is en andersom. Raak dus!

De vierde symfonie van R. Schumann klinkt zachtjes in de kamer.